Wonderful Whistler

Na mijn heerlijke wintersportvakantie had ik mijn 10 maanden gesprek en als het allemaal zo goed blijft gaan als nu krijg ik per 29 maart een vast contract! Vervolgens stond ik reserve waarin ik pas dag vier werd gebeld dat ik de dag erna (zaterdag) naar Vancouver ging. Voor de zekerheid had ik ook m'n wintersportkleding maar weer in m'n koffer gestopt en dat was maar goed ook. De copiloot bleek alles al geregeld te hebben om heerlijk te gaan skiën in Whistler. Hij had al 3 (gigantische) auto's gehuurd, de hotel kamers in Vancouver konden omgeboekt worden naar het hotel in Whistler, we hoefden alleen nog maar even 9 uur te vliegen...
Al redelijk gebroken nog 2.5 uur in de auto zitten dommelen en van de prachtige omgeving en zonsondergang zitten genieten.
Meteen m'n heerlijke bedje van m'n gigantische kamer (met openhaard) gedoken zodat we om 7.00 lokale tijd ski’s konden gaan huren, ontbijten en met een van de eerste liften omhoog konden.
Meteen naar het hoogste punt gegaan, wat een uitzicht! En toen de skietjes eindelijk door de sneeuw gleden wist ik niet wat ik meemaakte. De meeste zullen denken, sneeuw is toch sneeuw, maar nee, sneeuw in de Rocky Mountains is echt anders dan de sneeuw in de Alpen. Ik had natuurlijk al een weekje in kunnen skiën en met deze sneeuw, de overweldigend mooie omgeving en een lekker zonnetje er bij ging ik dan ook super de berg af. Wederom kon ik er weer geen genoeg van krijgen. Wel even tussen de middag gestopt om met z’n allen een hamburger vers van de BBQ te eten, maar daarna snel weer verder. Maar tegen vieren begon de vermoeidheid en het tijdverschil toch toe te slaan en na 2 keer vallen was het tijd voor bier! Veel te veel bier en alleen een paar nacho chipjes was erg gezellig, maar niet zo’n goed idee. Het zwembad en de hottub de volgende dag mochten niet meer baten, het zou een hele lange, zware dag worden...
Maar de terug tocht maakte heel veel goed. Wat is het daar prachtig! Kilometers ongerepte natuur, met de prachtigste bergen, bomen en meren. Na iedere bocht stond ons weer een ander adembenemend plaatje te wachten.
Ik was kots misselijk en keek scheel van vermoeidheid toen ik gisteren middag aan kwam, maar had het nooit willen missen.