Bushcamp
Door: Eva
Blijf op de hoogte en volg Eva
12 Oktober 2010 | Kenia, Naivasha
Buschcamp dus, wat is Bushcamp:
Als vliegend personeel kom je over de gehele wereld en verblijf je in luxe hotels. Maar naast deze luxe en het maken van leuke uitstapjes, word je vaak geconfronteerd met een hoop ellende, zoals bedelende, gehandicapte en verwaarloosde kinderen. In sommige landen hoef je alleen maar uit je hotelraam te kijken om sloppenwijken te zien, waarbij het vooral kinderen zijn die het grootste slachtoffer zijn van de mensonterende en onrechtvaardige omstandigheden. Naast dat veel van deze kinderen niet naar school gaan ontvangen ze weinig liefde, noch vertrouwen. Frustrerend genoeg kun je door gebrek aan middelen, mankracht en tijd hier niets aan doen. Dit gevoel van onmacht bracht gezagvoerder Marius den Dulk ertoe om een artikel te schrijven in een vakblad waarin hij collega’s opriep om de handen ineen te slaan. Een aantal collega’s reageerde en nog geen 3 maanden later, op 6 november 1998, was de oprichting van Wings of Support een feit. Ieder lid van het vliegende personeel wordt aangemoedigd suggesties te doen voor het ondersteunen van groepen van kinderen in het buitenland. Dit kan variëren van het bouwen van een schooltje in Afrika en het betalen van leraren en verpleegkundigen tot het ondersteunen van een Aids-kliniek in Zuid-Afrika of het oprichten van een jongensvoetbalteam in Rio de Janeiro.
Wings of Support organiseert Bushcamp voor kinderen uit tehuizen over heel Kenya., dit jaar was het 10e Bushcamp!. Het Bushcamp vindt plaats aan de schilderachtige oevers van het meer van Naivasha op ongeveer 2 uur rijden van Nairobi. Het Bushcamp bestaat uit 4 afzonderlijke kampen van 4 dagen ieder.
In al de jaren dat Wings of Support het Bushcamp organiseert is gebleken dat de kinderen er niet alleen van genieten, maar dat het ook heel goed voor ze is. Bijna al de kinderen zijn in hun jonge leventje een of meerdere keren misbruikt. Veel vertrouwen in volwassenen is er dan ook niet. Bovendien komen zij heel veel aandacht te kort. Om die reden hebben wij 10 jaar geleden besloten om een aantal kinderen mee te nemen in de bush met voor hun volstrekt onbekende vrijwilligers die ze wel moesten vertrouwen. Dit werd zo'n groot succes dat we de volgende jaren steeds meer kampen gingen organiseren. We hebben veel emotionele momenten met de kinderen gehad. In 2007 hadden we een meisje dat haar ouders voor haar ogen had zien afslachten. Ze praatte en lachte niet meer. Op de laatste avond van het kamp hoorden we haar plotseling weer schateren van de lach. Veel kinderen beginnen het kamp heel stilletjes en timide, maar gedurende het kamp zie je ze steeds vrolijker en opgewekter worden. Het is ontroerend om te zien hoe de kinderen hun emoties aan het papier toevertrouwen als er een teken of schildermiddag is. Een Bushcampdag begint over het algemeen vrij vroeg. De kinderen staan vaak al om 6 uur naast hun tentje, het ontbijt wordt net als de andere maaltijden door de vrijwilligers en de safarikok klaar gemaakt. Het is ongelofelijk wat er allemaal in die kleine buikjes verdwijnt. Gedurende de dag gaan we met de kinderen op loopsafari, doen we een boottocht langs de hippo's en flamingo's over het meer, gaan we zwemmen bij een lodge, gaan we met jeeps op safari in de wildparken in de buurt en met de grote kinderen beklimmen we Mount Longonot. De laatste avond is de bonte avond. De kinderen en de vrijwilligers studeren leuke acts in dansen de sterren van de hemel.
Tot zo ver het copy-paste verhaal van www.wingsofsupport.org
Het was voor mij de eerste keer dat ik mee ging op Bushcamp en het was fantastisch, indrukwekkend en onvergetelijk. Ik had samen met collega Charissa 3 kids onder onze hoede: Joyce van 13, Lucy van 9 en Maggie van 5. Tussen de kleine spillepoot Maggie en mij was het vanaf het eerste moment al liefde op het eerste gezicht en kroop ze meteen met d’r ondeugende lach bij me op schoot. Alle kids slurpen echt alle aandacht op die ze maar kunnen krijgen. We hebben heel veel gelachen, prachtige dieren gezien, veel leuke dingen gedaan en weinig geslapen (op m’n lekke luchtbedje...)
Het heftigst was toen we een deel van de kinderen terug naar hun ‘huis; gingen brengen, het leek wel een vuilnisbelt. Meester Kevin liet ons de school en z’n slaapkamer zien: donker, vies, warm, klein, echt verschrikkelijk (zie video). We waren er dan ook allemaal ontdaan en stil van. Nog geen uur later zaten we weer in een poepchique hotel heerlijk te eten, te douchen en ons in het blauwe uniform te hijsen, wat een contrast! Moest dan ook wel weer even acclimatiseren toen ik weer thuis was.
Als vliegend personeel kom je over de gehele wereld en verblijf je in luxe hotels. Maar naast deze luxe en het maken van leuke uitstapjes, word je vaak geconfronteerd met een hoop ellende, zoals bedelende, gehandicapte en verwaarloosde kinderen. In sommige landen hoef je alleen maar uit je hotelraam te kijken om sloppenwijken te zien, waarbij het vooral kinderen zijn die het grootste slachtoffer zijn van de mensonterende en onrechtvaardige omstandigheden. Naast dat veel van deze kinderen niet naar school gaan ontvangen ze weinig liefde, noch vertrouwen. Frustrerend genoeg kun je door gebrek aan middelen, mankracht en tijd hier niets aan doen. Dit gevoel van onmacht bracht gezagvoerder Marius den Dulk ertoe om een artikel te schrijven in een vakblad waarin hij collega’s opriep om de handen ineen te slaan. Een aantal collega’s reageerde en nog geen 3 maanden later, op 6 november 1998, was de oprichting van Wings of Support een feit. Ieder lid van het vliegende personeel wordt aangemoedigd suggesties te doen voor het ondersteunen van groepen van kinderen in het buitenland. Dit kan variëren van het bouwen van een schooltje in Afrika en het betalen van leraren en verpleegkundigen tot het ondersteunen van een Aids-kliniek in Zuid-Afrika of het oprichten van een jongensvoetbalteam in Rio de Janeiro.
Wings of Support organiseert Bushcamp voor kinderen uit tehuizen over heel Kenya., dit jaar was het 10e Bushcamp!. Het Bushcamp vindt plaats aan de schilderachtige oevers van het meer van Naivasha op ongeveer 2 uur rijden van Nairobi. Het Bushcamp bestaat uit 4 afzonderlijke kampen van 4 dagen ieder.
In al de jaren dat Wings of Support het Bushcamp organiseert is gebleken dat de kinderen er niet alleen van genieten, maar dat het ook heel goed voor ze is. Bijna al de kinderen zijn in hun jonge leventje een of meerdere keren misbruikt. Veel vertrouwen in volwassenen is er dan ook niet. Bovendien komen zij heel veel aandacht te kort. Om die reden hebben wij 10 jaar geleden besloten om een aantal kinderen mee te nemen in de bush met voor hun volstrekt onbekende vrijwilligers die ze wel moesten vertrouwen. Dit werd zo'n groot succes dat we de volgende jaren steeds meer kampen gingen organiseren. We hebben veel emotionele momenten met de kinderen gehad. In 2007 hadden we een meisje dat haar ouders voor haar ogen had zien afslachten. Ze praatte en lachte niet meer. Op de laatste avond van het kamp hoorden we haar plotseling weer schateren van de lach. Veel kinderen beginnen het kamp heel stilletjes en timide, maar gedurende het kamp zie je ze steeds vrolijker en opgewekter worden. Het is ontroerend om te zien hoe de kinderen hun emoties aan het papier toevertrouwen als er een teken of schildermiddag is. Een Bushcampdag begint over het algemeen vrij vroeg. De kinderen staan vaak al om 6 uur naast hun tentje, het ontbijt wordt net als de andere maaltijden door de vrijwilligers en de safarikok klaar gemaakt. Het is ongelofelijk wat er allemaal in die kleine buikjes verdwijnt. Gedurende de dag gaan we met de kinderen op loopsafari, doen we een boottocht langs de hippo's en flamingo's over het meer, gaan we zwemmen bij een lodge, gaan we met jeeps op safari in de wildparken in de buurt en met de grote kinderen beklimmen we Mount Longonot. De laatste avond is de bonte avond. De kinderen en de vrijwilligers studeren leuke acts in dansen de sterren van de hemel.
Tot zo ver het copy-paste verhaal van www.wingsofsupport.org
Het was voor mij de eerste keer dat ik mee ging op Bushcamp en het was fantastisch, indrukwekkend en onvergetelijk. Ik had samen met collega Charissa 3 kids onder onze hoede: Joyce van 13, Lucy van 9 en Maggie van 5. Tussen de kleine spillepoot Maggie en mij was het vanaf het eerste moment al liefde op het eerste gezicht en kroop ze meteen met d’r ondeugende lach bij me op schoot. Alle kids slurpen echt alle aandacht op die ze maar kunnen krijgen. We hebben heel veel gelachen, prachtige dieren gezien, veel leuke dingen gedaan en weinig geslapen (op m’n lekke luchtbedje...)
Het heftigst was toen we een deel van de kinderen terug naar hun ‘huis; gingen brengen, het leek wel een vuilnisbelt. Meester Kevin liet ons de school en z’n slaapkamer zien: donker, vies, warm, klein, echt verschrikkelijk (zie video). We waren er dan ook allemaal ontdaan en stil van. Nog geen uur later zaten we weer in een poepchique hotel heerlijk te eten, te douchen en ons in het blauwe uniform te hijsen, wat een contrast! Moest dan ook wel weer even acclimatiseren toen ik weer thuis was.
-
12 Oktober 2010 - 13:32
Frank!:
WOW! :-) ... en wat een mooie foto's! Moet je Cabin Ready van op de hoogte brengen! SUPER! :-D -
18 Oktober 2010 - 03:00
Joseph:
Heeey nichtje,
leuk om jouw verhalen te lezen! Jij bent mij ook een wereldverbeteraar he. Niet van een vreemde natuurlijk hehe.
Liefs van je neefje die ondertussen in AUS bijna 10kilo aangekomen is :D -
29 Oktober 2010 - 05:11
Suus:
Wat super om dat een keer mee te maken! En wat een fantastische foto's.
Zo krijgt werken echt een andere dimensie...
Gezellig als jullie volgende week ook naar het Noorden komen. Echt weer even bijpraten.
Tot snel.
XX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
